Wim Jungmann, Wat is het met Loes?: Dagboek van een voorbij leven, met bijdragen van Jan Carmiggelt en Bart Jungmann, Zutphen (Plataan) z.j. (=2005), 117pp.

Dit boekje is intrigerend vanwege het woord ‘voorbij’ in de titel. De inhoud bestaat voornamelijk uit twee onderdelen. Het eerste wordt gevormd door de dagboeknotities van Wim Jungmann, bekend voormalig journalist, in de laatste maanden van het leven van zijn vrouw Loes en naar zal blijken ook dat van hem. Waaruit een doorbrekend besef naar voren komt, dat het leven nu echt voorbij is. Jarenlang – hun leeftijden waren halverwege de tachtig – hebben ze de lichamelijke en geestelijke achteruitgang weten te beheersen, en dat lijkt nu ineens in toenemende mate weg te vallen. Het loopt bijna sneller af dan met de geest bij valt te houden, een bijzondere ervaring. De ervaringen zijn erg herkenbaar en spreken daarom de lezer direct aan. Hun kinderen voegden enkele pagina’s toe over de laatste weken van Wim Jungmann zelf.
Het tweede onderdeel is een terugblik van een van de kinderen op het leven van Wim en Loes, die een bijzonder gezin vormden met van beide kanten meegekomen kinderen en eigen kinderen. In een context van strijd om het bestaan en ontwikkelingen van de maatschappij en van hun karakter. Een liefdevol overzicht en eerbetoon dat ook een boeiend tijdsbeeld oplevert.
Een boekje dat in zijn onopgesmuktheid en indringendheid te denken geeft. Waardevol, vind ik, want menselijk. En in zijn uniekheid opvallend universeel.