Esther/Jerry Hicks, Sara en haar gevederde vriend: Een inspirerend verhaal over de ervaringsreis van een kind naar het w?ten dat alles goed is. (Dat is echt zo.), Epe (Uitgeverij Petiet) 1999, 169 pp.
Idem, Sara en Seth: De vrolijke veerloze vrienden van Salomon de uil, Laren NH (Co?p. Uitgeverij Petiet) 2001, 223 pp.

Het eerste boekje is er ??n met een simpel, herkenbaar en erg leesbaar kinderverhaal dat tegelijk kan helpen om stevig en zelfbewust in de wereld te staan. Speciaal voor opgroeiende kinderen – maar misschien nog meer voor volwassenen die in de put zitten of een steuntje in de richting van positief denken kunnen gebruiken. Een boekje om telkens naar terug te grijpen, er zit in kort bestek veel in, ook al is die boodschap subjectief.
Psychologisch heel sterk, omdat de nodige realiteitszin niet ontbreekt (het is wel zo dat deze bewust wordt gesubjectiveerd).
Verwijzingen naar vergelijkbare titels – maar dan ook voor volwassenen en speciaal voor mensen in een traject van herori?ntatie op hun werksituatie of van persoonlijke ontwikkeling – zijn te vinden op de site van Loopbaandienstverlening Langenberg, speciaal op de pagina ” http://www.loopbaan-langenberg.nl/ontwikkeling/boeken.htm “.
Het tweede boekje vervolgt de ingezette lijn, leest opnieuw erg prettig en is opnieuw psychologisch sterk, hoewel nuchter beschouwd enigszins simplistisch. Maar zoals iedereen weet: imaginatie (ofwel inbeelding en verbeelding) werkt! De hoofdstelling van dit deel is: “Wat je je zelf via ‘(terug- en vooruit-)denken aan’ aan stemming voorhoudt, heeft invloed op hoe je de wereld ervaart en dus ook op hoe de wereld wordt”. En let maar op, dit geldt ook voor ‘objectieve’ feiten (zijn die er zo ge?soleerd?!). Kortom, lezenswaard en zelfs voor degenen met de meeste reserves tegen deze ‘magische’ werkelijkheidsopvatting misschien wel een verademing of een impuls die ’te denken’ kan geven (en dan …?!).
Voor mij is dit geen absolute tegenstelling: magie is ‘begrijpelijk’ wanneer men het loslaten van het oordelen erin opneemt. Dit loslaten van het oordelen ofwel van het maken van onderscheidingen, stoelt op het intu?tieve weten dat alles ??n is, ondeelbaar, of het verstand er nu bij kan of niet. Ik verwijs hiervoor naar het niet-dualistische denken waaraan elders in deze website aandacht is besteed, en ook naar de woorden van Jezus over het oordelen.
Met andere woorden, om de werkelijkheid helemaal te kunnen ‘begrijpen’ is het nodig het begrijpen op te geven. Natuurlijk niet om wat binnen bepaalde afspraken onlogisch is, logisch te noemen. We mogen ons verstand best gebruiken waar dat zinvol is. Maar om datgene waar we met (onze waarneming en) ons verstand niet bij kunnen, de ruimte en de erkenning en de tijd te geven die het verdient.
Iets anders is of deze boekjes dit laatste ook bedoelen. Of laten zij ook ruimte voor een opvatting van ‘magie’ die ‘de wereld ook objectief naar onze hand zet’? Dan zou dat samenvallen met een technocratische visie, zij het in magische vorm. Dat lijkt mij bij hen niet het geval.