BK-Books.eu » Besprekingen » Joe Speedboat

Bespreking van...

Tommy Wieringa, Joe Speedboat: Roman, Amsterdam (De Bezige Bij) 2006-15e druk (2005-1e), 316pp.

Gezien vanuit de hoofdpersoon, een jongen die door een ongeluk met een landbouwmachine gehandicapt raakt en altijd bezig blijft zijn handicap te overwinnen, wordt het verhaal verteld van een aantal dorpsjongens die volwassen worden. Tegenslagen en overwinningen, techniek en liefde, stad en dorp, eerste en derde wereld, vrouwen en mannen, zwakzinnigheid en intelligentie, natuur en cultuur, het zijn maar enkele van de thema’s. Een plezier om te lezen. Maar het meest vond ik de toon treffen. Een beetje schrijnend, zintuiglijk. Zoals bij de Japanse Nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë. En tegelijk soms nogal intellectueel, wanneer er nogal veel bij gehaald wordt om de lezer te vermaken of te prikkelen. Maar de kracht van het verhaal, de belevenissen en ervaringen, wegen daar ruimschoots tegenop. Met de hoofdpersonen in wie we onszelf in allerlei opzichten goed kunnen identificeren, maken we zelf een ingrijpende en spannende ontwikkeling door. Die een zekere weemoed achterlaat als we de laatste bladzijde omgeslagen hebben. Het is een boek dat midden in onze tijd lijkt te staan met haar onoverbrugbare nabijheid tussen wat zich onder onze neus afspeelt en wat elders in het land en in de wereld. Waar wordt de generatie van de auteur – nu nog vooral dertigers, neem ik aan – oud voor?

Gepubliceerd door

Boudewijn K. ⃝

--- Deze site bevat overblijfselen van afgesloten publieke activiteiten. --- In 1947 werd ik geboren in Sint Laurens op Walcheren. Ik woonde en werkte verder in Middelburg, Goes en plaatsen in de provincies Noord- en Zuid-Holland en Utrecht. --- Mijn oudste persoonlijke vermelding in het telefoonboek was "(Onder)zoeker van de wegen van het hart"; op dit moment zou ik schrijven: "van de verbondenheid - zonder en met woorden - van alle verschijnselen inclusief u en mij". --- Omdat die kwalificatie nogal een aanmatiging is (ik ben immers minstens even verbonden met alles als "apart deel" van alles), verkies ik als aanduiding "Boudewijn Koole - aspirant". Want zolang het einde van "mij" niet in zicht is, kan "ik" moeilijk beweren dat mijn ervaring anders dan als een streven op te vatten is. Dat streven is: laat mij spreekbuis zijn of kanaal waardoor bewustzijn zich ontplooit en verwerkelijkt. Het allerwonderlijkste: met u/ jou die dit nu leest, met u/ jou ben ik nu ook verbonden! En wij samen weer met ...