Het Opus Dei is een nog vrij nieuwe rooms-katholieke orde die de tweede helft van de vorige eeuw opzien baarde door de geheimzinnigheid waarin zij zich hulde, ondanks ontkenning van het tegendeel. In dit boek zet de auteur uiterst bekwaam en boeiend de gegevens op een rijtje die de achtergrond en het gedrag van Opus Dei betreffen en verklaren. Gewoon een uiterst rechtse organisatie, gebaseerd op absolute gehoorzaamheid aan de leiding, georganiseerd volgens een bijpassende hiërarchische opbouw, leden rekruterend uit gegoede of liever rijke milieus in vele Europese landen.
Zij weet door goed beheer van contacten, en door een netwerk van stichtingen, BV’s en andere organisaties, alsmede door overigens legale transacties daartussen een imperium op te bouwen dat zich bezig houdt met allerlei industrieën en opvoedkundige bezigheden, waaronder uitgeverijen en studentenhuizen. De laatste vormen de bron van nieuwe aanwas, de eerste van inkomsten.
Duidelijk is vooral dat deze organisatie zich weinig gelegen laat liggen aan officiële wetten en regels, of liever dat het zich daaraan even gemakkelijk weet te onttrekken als andere multinationals.
Al lezend krijg je een heldere indruk van de zwakke kanten van deze op het eerste oog wat saaie organisatie, onder meer aan de hand van feitelijke informatie die verstrekt is door uitgetreden leden. De auteur is uitgever van de Belgische uitgeverij “Aqua fortis” die onder meer een kritisch boek over de nieuwe paus uitgaf (de titel is Pappa Razzi). De auteur combineert deskundig en objectief allerlei informaties en scheidt daarbij de betrouwbare van de minder betrouwbare bronnen. Een sterk onderdeel is dat hij de gegevens steeds in veel ruimer perspectief zet wat veel kwaliteit toevoegt. Bovendien is de stijl heel helder en prettig zodat het boek leest ‘als een trein’.
