Markus Orths, De lerarenkamer, Vertaald door Gerrit Bussink en Elly Schippers, Amsterdam (Podium) 2004, 142 pp.

Roman over leraar die solliciteert naar een plaats op een middelbare school in een andere plaats. Beklemmend is een woord dat bij mij opkomt om de sfeer aan te geven van de uiterst herkenbare ervaringen die de man daarbij opdoet met de rector, de andere leraren, de schijn en de werkelijkheid van het systeem en de regels op school en van het schoolwezen, zijn eerste lessen enzovoort. Het boek eindigt ermee dat hij na enkele weken of dagen alweer solliciteert in een andere plaats. De ervaringen zijn erg deprimerend zonder dat de hoofdpersoon ooit iets onoverkomelijks gebeurt. De dreiging daarvan is echter voortdurend aanwezig. Associaties die mij te binnen schieten: Het proces van Kafka (al heb ik dat nog nooit gelezen), Catch-22 van Joseph Heller (idem), Animal farm en 1984 van George Orwell, en existentialistische werken zoals Walging van Sartre. Het boek leest erg gemakkelijk maar je krijgt ergens de indruk dat de auteur gek is of bezig is het te worden – voor de auteur mag je hopen dat hij niet alleen maar autobiografisch heeft geschreven maar bewust een literaire draai aan zijn werk heeft gegeven. In ieder geval knap geschreven, het is hilarisch en beklemmend tegelijkertijd.