Marcel Béalu, De ervaring van de nacht, vertaald uit het Frans door Tineke van Dijk en van een nawoord voorzien door Georges-Arthur Goldschmidt, Amsterdam (Coppens & Frenks) 1993, 164 pp.

Het lezen van deze roman is een heel bijzondere ervaring. Uit het nawoord:
“Alle verhalen spelen zich af op balkons of in galerijen, winkels, liften, in elk geval plaatsen die uitkomen op andere plaatsen, alsof elke ruimte die de blik bestrijkt tegelijkertijd open is – men blijft altijd zichtbaar – en bedreigd. … Telkens wordt de ‘ik’… op heterdaad betrapt. … Hij is schuldig vanwege zijn verbeelding, die hem telkens op heterdaad betrapt als dromen op klaarlichte dag.
…het onverwachte dat zich voordoet, en dat degene die het ziet ontmaskert, komt niet van buiten, … maar komt uit het innerlijk van de waarnemer. …[Béalu] onderzoekt de realiteit van het bewustzijn dat met de werkelijkheid botst.
Het bewustzijn zit namelijk gevangen in een onrustige ruimte, het ‘onderaardse theater’, en probeert de omtrekken ervan te omvatten, wat niet lukt aangezien de omtrekken meebewegen terwijl het bewustzijn onveranderlijk in het midden blijft. …”
Geen simpele maar wel een intrigerende, confronterende en voor wie wil verrijkende leeservaring. Om beeld voor beeld, zin voor zin te ‘proeven’, te ondergaan.