BK-Books.eu » Besprekingen » Advaita Vedanta

Bespreking van...

Douwe Tiemersma (red.), Bruno Nagel, Otto Duintjer, Advaita Vedanta: De vraag naar het zelf-zijn: Symposium 2000, 127pp.

Dit boekje is het mooi uitgegeven verslag van een symposium uit 2000. Nagel legt de basis met een inleiding in de geschiedenis van de aan de Advaita Vedanta ten grondslag liggende tradities en geschriften en ideeën. Tiemersma licht de actuele betekenis van de traditie toe en Duintjer zet een aantal kritische kanttekeningen erbij: kun je wel spreken van een absolute staat van bewustzijn zoals dat hier vaak gebeurt, is de rol van de goeroe wel goed doordacht of zijn er vragen bij te stellen, en is men in deze traditie toch niet erg ongeïnteresseerd in een optimaal verloop van het aardse leven? Het boekje bevat een weergave van enkele basisteksten, en noten bij de lezingen alsmede interessante punten uit de discussie na afloop van de lezingen. Het symposium trok zoveel belangstelling en was zo geslaagd dat er inmiddels meerdere symposia met vervolgonderwerpen zijn gehouden waarvan de verslagen in boekvorm genoemd zijn op de site hierboven genoemd in de bespreking van Tiemersma’s Naar de openheid. Op die site – net als in het hierboven besproken boek van Renard – ook veel informatie over basisteksten, vertalingen, en verdere al dan niet inleidende literatuur.

Gepubliceerd door

Boudewijn K. ⃝

--- Deze site bevat overblijfselen van afgesloten publieke activiteiten. --- In 1947 werd ik geboren in Sint Laurens op Walcheren. Ik woonde en werkte verder in Middelburg, Goes en plaatsen in de provincies Noord- en Zuid-Holland en Utrecht. --- Mijn oudste persoonlijke vermelding in het telefoonboek was "(Onder)zoeker van de wegen van het hart"; op dit moment zou ik schrijven: "van de verbondenheid - zonder en met woorden - van alle verschijnselen inclusief u en mij". --- Omdat die kwalificatie nogal een aanmatiging is (ik ben immers minstens even verbonden met alles als "apart deel" van alles), verkies ik als aanduiding "Boudewijn Koole - aspirant". Want zolang het einde van "mij" niet in zicht is, kan "ik" moeilijk beweren dat mijn ervaring anders dan als een streven op te vatten is. Dat streven is: laat mij spreekbuis zijn of kanaal waardoor bewustzijn zich ontplooit en verwerkelijkt. Het allerwonderlijkste: met u/ jou die dit nu leest, met u/ jou ben ik nu ook verbonden! En wij samen weer met ...